3 weken voorbij!
Door: Hein
Blijf op de hoogte en volg Hein
30 Januari 2012 | Vietnam, Hanoi
Nog 1 week te gaan. Het gaat snel.
Afgelopen vrijdag avond op de nachttrein gestapt richting Sa pa. Met de vorige treinreis in m'n achterhoofd vreesde ik het ergste.
Maar dat viel alles mee. Omdat dit een toeristentrein was was alles net even wat luxer, en het belangrijkste, goed en schoon sanitair. Ook de bedden waren brandschoon. Heb dus lekker kunnen pitten en weinig van de reis meegekregen (waarschijnlijk was dat ook te danken aan een aantal biertjes!)
De volgende ochtend om 6 uur aangekomen in lau cai. Van daar uit in een iets te kleine bus ( ach je kunt niet alles hebben he) naar Sa pa gereden. Na een toch wel mooie rit door de bergen kwamen we in het dorp ( meer is het eigenlijk niet) aan.
En het was niet te geloven, DE ZON SCHEEN!
Dat was wel even wennen na een week grijs weer. Heerlijk kunnen ontbijten in het ochtendzonnetje.
Daarna begon het echte werk, de trekking. We zouden de 1e dag zo'n 5 uur lopen. Vol goede moet gingen we op pad, om er snel achter te komen dat dit niet gemakkelijk zou worden. Het was behoorlijk modderig en vooral ook stijl. Dus binnen een aantal minuten was (bijna) iedereen al een keer onderuit gegaan. Maar het ging eigenlijk daarna best lekker totdat ik na ik denk anderhalf uur lopen weggleed met m'n rechter been. Met m'n linker been bleef ik net achter een kei hangen waardoor m'n linker enkel dubbel klapte.
Was even bang dat ik m'n enkelbanden had gescheurd, maar gelukkig viel het redelijk mee.
M'n voet werd wel dik en ik kon niet normaal meer lopen. Maar ja, daar stond ik dan in he middel of nowhere. Wat nu. Gelukkig was er een iets begaanbaarder pad in de buurt. Onze gids regelde een paar brommertjes (een mede reisgenoot zag het niet meer zitten en ging met mij mee) en na afscheid te hebben genomen van de rest van de groep gingen we al strompelend op weg naar de plek waar de brommers ons zouden oppikken. Dit moest een wandeling van een half uurtje zijn, maar omdat ik als een ouwe opa liep werd dat ruim een uur.
De bedoelling was eerst dat ze ons terug zouden brengen naar Sa pa, waar we dan 3 dagen zouden moeten zitten wachtern tot de groep weer terug zou komen. Dat leek me nou niet zon strak plan. Dus gevraagd of we ook afgezet konden worden bij de homestay. Dat kon gelukkig (geweldige reisgids die Thuy)
Na een enerverende brommerrit over verschrikkelijk slechte wegen en paadjes bij de homestay aangekomen.
We werden hartelijk verwelkomt door ons "gastgezin".
Ik werd direck op een stoel gezet en kreeg een zak met ijsklontjes op m'n voet.
Binnen een half uur werd ons een heerlijk soepje voorgeschoteld.
Ongeveer 2 uur later arriveerde de groep bij de homestay. Best wel verrast om ons daar te zien.
S'avonds heerlijk gegeten en vooral ook gedronken.
We gingen aan de door de bewoners zelf gemaakte rijstwijn. Om een lang verhaal kort te houden, ik ben kruipend m'n bed in gekropen, en dat kwam niet alleen door m'n voet!
Zondagochtend na het ontbijt de groep weer uitgezwaaid. Die hadden weer een flinke wandeling voor de boeg.
Met m'n voet ging het al weer een stuk beter, de zwelling was weg maar ik kon m'n voet nog niet helemaal goed bewegen.
Ik had graag weer aan willen haken, maar dat was gewoon niet verandwoord.
Dus 2 uur nadat de groep was vertrokken weer op de brommer gestapt voor een rit van een uur.
Ook dit was weer een hele ervaring, wel wat angstige momenten gehad. Maar alles ging goed. Bij de volgende homestay weer heel leuk ontvangen. Heel leuk om ook eens tussen de Locals te zitten.
S'avonds nadat de groep was aangekomen was het weer heel gezellig. Ik had wel besloten dit keer van de rijstwijn af te blijven na de ervaringen van de vorige avond.
Het was wel behoorlijk fris, blij dat ik een paar dikke truien bij me had!
Vanmorgen met 2 busjes weer naar Sapa terug gereden.
Toen we aankwamen wachte ons een wat mindere verrassing. Het was zwaar bewolkt, of beter gezegd de bewolking hing in het dorp. Niet lekker dus.
Morgenavond stappen we weer op de nachttrein terug naar Hanoi. Het is te hopen dat we morgen iets beter weer hebben.
Zo, dat was een lang verhaal. Tijd om de oogjes te sluiten.
Groetjes Hein
P.s met het pootje gaat het ook weer best goed.
Afgelopen vrijdag avond op de nachttrein gestapt richting Sa pa. Met de vorige treinreis in m'n achterhoofd vreesde ik het ergste.
Maar dat viel alles mee. Omdat dit een toeristentrein was was alles net even wat luxer, en het belangrijkste, goed en schoon sanitair. Ook de bedden waren brandschoon. Heb dus lekker kunnen pitten en weinig van de reis meegekregen (waarschijnlijk was dat ook te danken aan een aantal biertjes!)
De volgende ochtend om 6 uur aangekomen in lau cai. Van daar uit in een iets te kleine bus ( ach je kunt niet alles hebben he) naar Sa pa gereden. Na een toch wel mooie rit door de bergen kwamen we in het dorp ( meer is het eigenlijk niet) aan.
En het was niet te geloven, DE ZON SCHEEN!
Dat was wel even wennen na een week grijs weer. Heerlijk kunnen ontbijten in het ochtendzonnetje.
Daarna begon het echte werk, de trekking. We zouden de 1e dag zo'n 5 uur lopen. Vol goede moet gingen we op pad, om er snel achter te komen dat dit niet gemakkelijk zou worden. Het was behoorlijk modderig en vooral ook stijl. Dus binnen een aantal minuten was (bijna) iedereen al een keer onderuit gegaan. Maar het ging eigenlijk daarna best lekker totdat ik na ik denk anderhalf uur lopen weggleed met m'n rechter been. Met m'n linker been bleef ik net achter een kei hangen waardoor m'n linker enkel dubbel klapte.
Was even bang dat ik m'n enkelbanden had gescheurd, maar gelukkig viel het redelijk mee.
M'n voet werd wel dik en ik kon niet normaal meer lopen. Maar ja, daar stond ik dan in he middel of nowhere. Wat nu. Gelukkig was er een iets begaanbaarder pad in de buurt. Onze gids regelde een paar brommertjes (een mede reisgenoot zag het niet meer zitten en ging met mij mee) en na afscheid te hebben genomen van de rest van de groep gingen we al strompelend op weg naar de plek waar de brommers ons zouden oppikken. Dit moest een wandeling van een half uurtje zijn, maar omdat ik als een ouwe opa liep werd dat ruim een uur.
De bedoelling was eerst dat ze ons terug zouden brengen naar Sa pa, waar we dan 3 dagen zouden moeten zitten wachtern tot de groep weer terug zou komen. Dat leek me nou niet zon strak plan. Dus gevraagd of we ook afgezet konden worden bij de homestay. Dat kon gelukkig (geweldige reisgids die Thuy)
Na een enerverende brommerrit over verschrikkelijk slechte wegen en paadjes bij de homestay aangekomen.
We werden hartelijk verwelkomt door ons "gastgezin".
Ik werd direck op een stoel gezet en kreeg een zak met ijsklontjes op m'n voet.
Binnen een half uur werd ons een heerlijk soepje voorgeschoteld.
Ongeveer 2 uur later arriveerde de groep bij de homestay. Best wel verrast om ons daar te zien.
S'avonds heerlijk gegeten en vooral ook gedronken.
We gingen aan de door de bewoners zelf gemaakte rijstwijn. Om een lang verhaal kort te houden, ik ben kruipend m'n bed in gekropen, en dat kwam niet alleen door m'n voet!
Zondagochtend na het ontbijt de groep weer uitgezwaaid. Die hadden weer een flinke wandeling voor de boeg.
Met m'n voet ging het al weer een stuk beter, de zwelling was weg maar ik kon m'n voet nog niet helemaal goed bewegen.
Ik had graag weer aan willen haken, maar dat was gewoon niet verandwoord.
Dus 2 uur nadat de groep was vertrokken weer op de brommer gestapt voor een rit van een uur.
Ook dit was weer een hele ervaring, wel wat angstige momenten gehad. Maar alles ging goed. Bij de volgende homestay weer heel leuk ontvangen. Heel leuk om ook eens tussen de Locals te zitten.
S'avonds nadat de groep was aangekomen was het weer heel gezellig. Ik had wel besloten dit keer van de rijstwijn af te blijven na de ervaringen van de vorige avond.
Het was wel behoorlijk fris, blij dat ik een paar dikke truien bij me had!
Vanmorgen met 2 busjes weer naar Sapa terug gereden.
Toen we aankwamen wachte ons een wat mindere verrassing. Het was zwaar bewolkt, of beter gezegd de bewolking hing in het dorp. Niet lekker dus.
Morgenavond stappen we weer op de nachttrein terug naar Hanoi. Het is te hopen dat we morgen iets beter weer hebben.
Zo, dat was een lang verhaal. Tijd om de oogjes te sluiten.
Groetjes Hein
P.s met het pootje gaat het ook weer best goed.
-
30 Januari 2012 - 18:08
Bart En Hannie:
Nou Hein dat is nog eens een verslag,we hopen dat het met je pootje zal meevallen en
dat de temperatuur omhoog zal gaan maar hier is het ook niks.
heb je het al vernomen feyenoord heeft gewonnen van ajax helemaal geweldig!!!!!!!
Veel plezier nog de komende dagen groetjes uit het koude Nederland
Bart en Hannie -
30 Januari 2012 - 22:10
Ma En Pa:
Zó dat is een lang verhaal,wel leuk dat je de tour toch nog mee kan maken op de scooter,
heb je zelf gereden of als passagier. Het gaat alweer wat beter met je voet,lees ik,
maar ontzie hem een beetje door naar je betje te kruipen.
Nu nog een paar mooie dagen,geniet nog even en tot Zondag. -
31 Januari 2012 - 07:28
Ger En Leone:
Dag Manke Nelis,
Goed om te lezen dat het beter gaat met die poot van je en goed opgelost anders zit je ook maar 3 dagen alleen in een hotel!
Lekker spul he die eigengestookte drank alleen vaak de volgende dag wat minder.
Geniet nog FF
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
